«Πλυντήριο» για την κυβέρνηση ανασχηματισμός και επενδυτική βαθμίδα

Γράφει ο Απόστολος Αποστόλου*

Είχαμε ανασχηματισμό της κυβέρνησης που βούλιαξε στο «ίδιο», γιατί τίποτα δεν άλλαξε και αυτό επειδή δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική γραμμή αλλά μία μόνο πολιτική ατζέντα, η οποία λειτουργεί σαν βίβλος και απλώς αλλάζει χέρια. Είχαμε όμως και αναβαθμούς επενδυτικής βαθμίδας από τη Moody’s, βαθμολογηθήκαμε πάνω από τα junk, αλλά η ακρίβεια καλπάζει, οι πολίτες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην αγορά και η ζωή στενάζει με άδεια πορτοφόλια και πολλούς οικονομικούς διακανονισμούς.

Όλα αυτά προκαλούν δυνατά γέλια γιατί έχουν αναχωνευτεί στην επανάληψη και στο χρυσωμένο ανέκδοτο του ίδιου που δεν φτάνει ποτέ να γίνει το διαφορετικό, θα έλεγε ο Χανς Κάστορπ (ο ήρωας του «Μαγικού Βουνού» του Τόμας Μαν). Είμαστε μπροστά στην αντεκδίκηση των συμβάντων που ταξιδεύουν σε ένα νεκρό μέλλον. Εκεί όπου κυριαρχεί πλήρως η παρανομία με μια διαφανή επίφαση της νομιμότητας. Εκεί όπου οι θεσμοί έχουν καταστεί αφηρημένες αξίες και μορφώματα και η Δικαιοσύνη δεν μπορεί πια να στηριχτεί στις παραδοσιακές αξίες γιατί περάσαμε στο στάδιο των μετα-αξιών και της διασταλτικής ερμηνείας και εμφανίζεται έτσι (η Δικαιοσύνη) να είναι αντιφατική χωρίς να μπορεί να πείσει.

Οι πολίτες αυτής της χώρας ξέρουν ότι η κυβέρνηση πάσχει από «αληθειοφοβία», όπως θα έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. Η αλήθεια είναι ο μεγάλος εχθρός της κυβέρνησης και πάντα, αλλά περισσότερο από ποτέ τώρα, η κυβέρνηση πολιτεύεται με τη διαλυτική επίδραση των ψεμάτων. Εξάλλου, το ψέμα δεν είναι παρά μια από τις πολλές εκπομπές εξουσίας.

Σήμερα η κυβέρνηση εξαγοράζει δημοσιότητα από τους καναλάρχες, στήνει μηχανισμούς προβολής και μέσα στους μιντιακούς βραχίονες επανέρχονται τα ταμπού και τα τοτέμ του πολιτικού προσκυνήματος που είναι οι αναβαθμοί της επενδυτικής βαθμίδας της οικονομίας ή κάποιος ανασχηματισμός που θα λειτουργήσει σαν φτερωτή ελπίδα. Κατ’ ουσίαν όμως η κυβέρνηση φτιάχνει ένα πλυντήριο για να καθαρίσει τους μεγάλους λεκέδες της με τις αποκαλύψεις για την τραγωδία των Τεμπών.

Χρόνια ως πολιτεία φτιάχναμε εκείνα τα ταμπού που άκουγαν στο όνομα της επενδυτικής αναβάθμισης ή του ανασχηματισμού, που ουσιαστικά αποτελούσαν και την αμυντική ισχύ των κυβερνήσεων όταν κατέρρεαν εσωτερικά. Γιατί σήμερα η κυβέρνηση καταρρέει και κάθε μέρα αποδοκιμάζεται και απονομιμοποιείται.

Το καθεστώς της θεσμοποιημένης υποκρισίας ξεθωριάζει, τα πρόσφορα άλλοθι είναι σε διαρκή εκκρεμότητα, δεν πείθουν, έχουν ξοδευτεί. Όσο κι αν θέλει ο κ. Μητσοτάκης να φτιάξει ένα παραμύθι ότι όλα είναι καλά. Εκείνος και η κυβέρνηση του λάμνουν στους βάλτους και βιάζονται να πιάσουν στεριά, δηλαδή να αποδράσουν. Ό,τι και να λένε οι ναπολεόντειες ψαλμουδιές του κ. Μητσοτάκη ότι θα ολοκληρώσει την τετραετία, όλοι γνωρίζουν ότι όσα λέει, τα λέει για να πείσει τον εαυτό του. Και πίσω από τον θούριο των ΜΜΕ για την αναβάθμιση της επενδυτικής βαθμίδας υπάρχει ο τρόμος, και θα έπρεπε να υπήρχε και η επωδός του θούριου ότι «είμαστε στην έξοδο».

Η ψυχολογία των πεποιθήσεων που έφτιαχναν τα ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης, τώρα πια είναι ανέφικτη. Η δικαιολογία της κυβερνητικής πολιτικής άσκησης έχει γίνει πρόβλημα. Δεν μπορεί πλέον η κυβέρνηση να πουλήσει μια άποψη, αφού οι αποκαλύψεις είναι συνταρακτικές. Και δεν μπορεί η κυβέρνηση να δικαιολογήσει καμία λογική της, δεδομένου ότι οι λογικές εξηγήσεις της ανατρέπονται διαρκώς.

Τώρα πια η πολιτική του κ. Μητσοτάκη συνωμοτεί με τον εαυτό της. Και αυτό γιατί επέτρεψε να γίνει μια μεταμόρφωση της πολιτικής εκεί όπου η αρετή να προέρχεται από το ψέμα, η αδιαφορία να ενεργοποιείται από την ειρωνεία, και η ασυλία των «ημετέρων» να εμποδίζει την υποβολή ενός κράτους δικαιοδοτικής διαδικασίας. Μορφές μιας νέας πολιτικής που οσονούπω θα καούν.

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας