Α. Νεφελούδης: Το Ναυπηγείο της Ελευσίνας πυλώνας ανάπτυξης για τη Δυτική Αττική

Του Ανδρέα Νεφελούδη, μέλους Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., πρ. Γ.Γ. του Υπουργείου Εργασίας

Η ψήφιση από την Βουλή των Ελλήνων, με ευρεία πλειοψηφία λόγω της υπερψήφισης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ της κυβερνητικής πρότασης, μπορεί ανάλογα με την συνέπεια λόγων έργων που θα δείξει, αν δείξει, η κυβέρνηση, να διαμορφώσει ένα νέο περιβάλλον, τόσο για την Ναυπηγική Βιομηχανία σε Εθνικό επίπεδο, όσο και για την ανάπτυξη της Ελευσίνας και της Δυτικής Αττικής.

Είναι μια σημαντική εξέλιξη για την Ναυπηγική Βιομηχανία, αν προχωρήσει γρήγορα, σε συνδυασμό με την επιτυχή ανασυγκρότηση του Νεωρίου της Σύρου που από το 2019 παρουσιάζει λίστα αναμονής για την ναυπήγηση και επισκευή καραβιών. Με λίγα λόγια η τέχνη της ναυπήγησης επιστρέφει στην Ελλάδα μετά τα μαύρα χρόνια των προηγούμενων ιδιοκτησιών της παρακμής και της ασύστολης συναλλαγής.

Είναι όμως και μια πολύ σημαντική εξέλιξη, με έντονη δυναμική για την Ελευσίνα, για το Θριάσιο και την Δυτική Αττική. Η επένδυση αυτή θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας, για την περιοχή μας σε πολλά παράλληλα επίπεδα:

1. Στην απασχόληση και στην εργασία. Τα δεδομένα που έχουμε σήμερα αναφέρουν για 600 εργαζόμενους, ξεχασμένους από Θεό και ανθρώπους, εργαζόμενους που έχουν να λαμβάνουν, όπως αναφέρεται στο σχέδιο εξυγίανσης 40 εκ €. Από αυτούς περίπου οι 300 βρίσκονται σε ηλικία συνταξιοδότησης. Το σχέδιο εξυγίανσης προβλέπει ότι το Ναυπηγείο σε 2 χρόνια θα μπορεί να απασχολεί 2000 εργαζόμενους, που σημαίνει ότι στα επόμενα δύο χρόνια μπορεί να δημιουργηθούν 1700 ΝΕΕΣ θέσεις εργασίας. Αυτές, με την συνδρομή των τοπικών φορέων, κατά κύριο λόγο πρέπει να καλυφθούν από ντόπιο εργατικό και εξειδικευμένο δυναμικό.
2. Στο επίπεδο των μισθών και των εργασιακών σχέσεων. Σήμερα οι εργαζόμενοι πληρώνονται με το 70% του μισθού της από το Πολεμικό Ναυτικό, γύρω στα 750 με 800€. Το υπόλοιπο 30% και τις ασφαλιστικές εισφορές εργασίας και εργοδοσίας, θα τις κάλυπτε συμβατικά η προηγούμενη ιδιοκτησία, η οποία όμως ουδέποτε τις κατέβαλλε. Άρα με την έγκριση από το δικαστήριο του σχεδίου εξυγίανσης και την ολοκλήρωση της μεταβίβασης, από όσους σήμερα εργάζονται άλλοι θα επαναπροσληφθούν και άλλοι θα συνταξιοδοτηθούν ως εργαζόμενοι των Ναυπηγείων. Οι προσλήψεις προβλέπεται να γίνουν κατ ελάχιστον με τις πλήρεις σημερινές αμοιβές και βέβαια οι εργασιακές σχέσεις θα διέπονται από το συλλογικό δίκαιο των επιχειρησιακών ΣΣΕ.
3. Η πληρωμή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων, τα 40 εκ€ που αναφέρθηκαν προηγούμενα, θα «πέσουν» στην οικονομία της περιοχής μας, θα αποτελέσουν πρόσθετους πόρους, που θα ανακουφίσουν το τοπικό εμπορικό δυναμικό, μαγαζιά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
4. Η προσθήκη τουλάχιστον άλλων 1700 θέσεων εργασίας θα δώσουν ένα καίριο χτύπημα στην υψηλή ανεργία που έχει η περιοχή. Το πρόβλημα που προκύπτει, έχει διαφανεί και στο Νεώριο, είναι αν υπάρχουν οι απαραίτητες ειδικότητες. Με την έννοια αυτή τόσο η ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ), όσο και οι ιδιωτικοί φορείς εκπαίδευσης και πιστοποίησης της περιοχής, πρέπει να προσανατολίσουν τις δράσεις τους στην «παραγωγή» σχετικών με την Ναυπηγική Βιομηχανία ειδικοτήτων.
5. Αυτή καθεαυτή η λειτουργία ξανά του Ναυπηγείου θα δημιουργήσει τεράστια προστιθέμενη αξία στην παραγωγική δυναμική της περιοχής, με την ενίσχυση της εφοδιαστικής αλυσίδας, με την ανάπτυξη νέων τεχνολογικών εφαρμογών και μεθόδων καινοτομίας στην λειτουργία της μονάδας. Το Ναυπηγείο απο στοιχείο παρακμής, φτώχειας και περιβαλλοντικής προβληματικότητας, μπορεί να γίνει πυλώνας βιώσιμης και περιβαλλοντικά φιλικής ανάπτυξης, ένα μελίσσι παραγωγικότητας, ένα εργαστήρι καινοτομίας.

Η καινοφανής για τα Ελληνικά πολιτικά χρονικά και δεδομένα και μάλιστα σε αυτές τις συνθήκες (υποκλοπές, ακρίβεια  κλπ) ακραίας πολιτικής πόλωσης, ψήφιση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είχε και έχει μεγάλη προστιθέμενη αξία και είναι πολιτική μεγάλου βεληνεκούς γιατί:

1. Από την μία μεριά δικαίωσε τις επιλογές της ίδιας της κυβέρνησης του, που είχε συνάψει το 2019 το σχετικό μνημόνιο συνεργασίας κυβέρνησης-ΟΝΕΧ πιστοποιώντας όλα τα παραπάνω
2. Είχε και έχει πάνω από όλα το όραμα της αξιοπρέπειας της εργασίας, της ανάπτυξης της περιοχής, της ενίσχυσης της καινοτομίας, της απασχόλησης και της αντιμετώπισης της αποειδίκευσης.

Είναι μια πράξη υψηλού πολιτικού θάρρους και γενναιότητας γιατί μπορεί να βάλει οριστικό τέλος στην διαχρονική απαξία της περιοχής μας, που από την κρυμμένη, πίσω αυλή της Αθήνας μπορεί να αποτελέσει ένα βασικό παραγωγικό πυλώνα εργασίας και καινοτομίας με περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Έτσι δικαιώνεται, καθημερινά ο αγώνας των εργαζομένων.

Έτσι παίρνουν ζωή τα όνειρα μας για την περιοχή….